Ratyfikowana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską, Norwegią.

Od 2013 roku weszła w życie ratyfikowana umowa z Norwegią, w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zakres obowiązku podatkowego zależy od długości przebywania w Norwegii. Pracujących w Norwegii Polaków podzielono na tych z „ograniczonym obowiązkiem podatkowym” i na „rezydentów podatkowych”.

Pierwszy z terminów, ogranicza się do sumy poszczególnych pobytów w Norwegii. Jeśli nie przekraczają one 183 dni w ciągu 12 miesięcy lub 270 dni w ciągu 36 miesięcy, to opodatkowaniu podlega tylko dochód uzyskany u norweskiego pracodawcy za pracę w Norwegii.

Natomiast, jeśli długość przebywania w Norwegii to ponad 183 dni w ciągu 12 miesięcy lub przez ponad 270 dni w ciągu 36 miesięcy, to osoba taka jest rezydentem podatkowym. Oznacza to, że zgodnie z norweskimi przepisami podatkowymi, trzeba opłacić podatek w Norwegii od całego majątku i dochodu. Rezydentem podatkowym stajemy się dopiero w tym roku dochodowym, w którym pobyt jest dłuższy niż 183 lub 270 dni. Jeśli pobyt Polaka rozpoczął się od np. października 2013 roku i przebywa tutaj do czerwca 2014 roku, to w pierwszym roku ma on „ograniczony obowiązek podatkowy”, a w następnym jest już „rezydentem podatkowym”.

Istnieje również możliwość wykazania, że jest się rezydentem mimo krótszego pobytu, jeśli Norwegia jest dla osoby „centrum życia i interesów” (według nowej, ratyfikowanej umowy). Jeśli więc mamy w Norwegii konto bankowe, firmę lub mieszkanie to wówczas odprowadzamy podatek od całego majątku w tym kraju.

Potrzebuję wsparcia przy prowadzeniu norweskiej firmy.
Potrzebuję wsparcia przy prowadzeniu działalności w Norwegii.