Twój program do wystawiania norweskich faktur
Wyjątkowo wygodny i intuicyjny program do wystawiania faktur
Chcesz wypróbować nasz program? Aktualnie masz możliwość skorzystać z dwutygodniowego triala bez opłat, zapraszamy!
„Dziękuję z całego serca i będę korzystała z Waszych usług. Będę także polecała wasz program wszystkim znajomym, bo jesteście super firmą. Jeszcze raz dziękuję.”
Anna
„Mogę dodać, że program jest bardzo prosty w użyciu i praktyczny-jestem bardzo zadowolona.”
Justyna
„Polecam FakturaSolid wszystkim przedsiębiorcom w Norwegii. Wystawianie faktur stało się naprawdę szybkie i przyjemne.”
Krzysztof
| Nielimitowana ilość wystawianych faktur | |
| Wbudowana baza klientów | |
| Wbudowana baza produktów i usług | |
| Raport obrotów netto | |
| Resultatrapport | |
| Wydruk faktury prosto z programu | |
| Standard GIRO | |
| Zapis faktury do PDF | |
| Wysyłka faktur mailem do Twojego klienta | |
| Różne stawki podatku VAT | |
| Wbudowana baza usług w j. norweskim | |
| Zarządzanie płatnościami | |
| Możliwość wystawienia ponaglenia | |
| Wprowadzanie własnej numeracji faktur | |
| Wielojęzyczny interface użytkownika | |
| Możliwość umieszczenia logo firmy na fakturze |
Barbara WierzbickaPon-pt: 8:00-16:00
e-mail: post@fakturasolid.no
(Firma Faktura Solid nie jest oddziałem firmy ochroniarskiej Solid.
Nie przejmujemy reklamacji skierowanych do tej firmy.)
Wystarczy, że zarejestrujesz się wpisując swój e-mail. Będziesz mógł skorzystać z programu bezpośrednio po rejestracji.
Tak, program działa online i jest dostosowany do każdego systemu operacyjnego. Dzięki zastosowaniu technologii Responsive Web Design faktury możesz wystawiać także na urządzeniach mobilnych.
Tak, możesz ją zapisać na dysku i wydrukować.
Tak, wystarczy wpisać poprawny mail kontrahenta oraz zaznaczyć opcję „wyślij mailem” w momencie wystawienia faktury. Potwierdzenie wysłania maila z fakturą otrzymasz na Swojego maila.
Tak, dane te wystarczy wprowadzić w zakładce Dane Twojej firmy.
Tak, jeżeli nie zostanie wpisany mail do kontrahenta, lub wpisany zostanie nieprawidłowy mail.
Poproś klienta aby sprawdził spam. Równocześnie sprawdź czy wpisany został prawidłowy mail klienta.
Należy wejść w szczegóły faktury, ściągnąć fakturę i wysłać mailem lub pocztą.
Takiej faktury nie można usunąć. Należy wystawić kreditnotę do niej oraz wystawić fakturę na nowo. Obydwie faktury wraz z kreditnotą należy wysłać do klienta, zwłaszcza jeżeli jest to firma.
Należy kliknąć na ołówek w kolumnie szczegóły faktury do której chcemy wystawić ponaglenie.
Pojawi się faktura. W prawym górnym znajduje się przycisk wystaw ponaglenie.
Klikamy na ten przycisk i wpisujemy w polu Restbeløp kwotę którą zalega klient. Jeżeli klient zalega za całą fakturę, to nic nie zmieniamy. Następnie wybieramy opcję zapisz lub wyślij mailem.
Wykonujemy kroki jak w odpowiedzi na pytanie 12, ale obowiązkowo zmieniamy kwotę w polu Restbeløp na 150 NOK, czyli to co klient nam nie dopłacił.
Należy kliknąć na ołówek w kolumnie szczegóły faktury do której było wystawiono ponaglenie. Wybieramy w prawym górnym rogu odpowiedni varsel, a następnie wybieramy przycisk pobierz ponaglenie. Dokument należy zapisać na komputerze.
Trzy.
Tak, jeżeli prowadzisz ewidencję obrotów gotówkowych (kasseavstemning). Jeżeli jednak rozliczasz się tylko gotówką z klientami, to należy posiadać kasę fiskalną.
Tak, ale to jest rozwiązanie tymczasowe. Należy jednak zadbać o otworzenie konta w norweskim banku.
Upewnij się czy masz wszystkie wymagane dokumenty:
1. Ważny paszport zagraniczny.
2. Potwierdzenie rejestracji firmy.
3. Registeringbevis.
4. Meldunek.
5. Zamówioną zaliczkę na podatek dochodowy.
6. Atutem będą podpisane kontrakty z klientami oraz wystawione faktury.
Niektóre banki mogę nie wymagać wszystkich w/w dokumentów lub mieć własne dodatkowe wymagania.
Nie, potrzebny jest paszport zagraniczny.
Należy dodać linijkę i rozdzielić tekst opisu usługi.
Należy kliknąć na ołówek w kolumnie szczegóły przy fakturze, którą zamierzasz ściągnąć. Następnie kliknij na przycisk Pobierz fakturę.
Jakie formalności mogą załatwić polskie przedsiębiorstwa i polscy pracownicy za jej pomocą?
Altinn zawiera w sobie procedury niemal wszystkich instytucji administracji. Aktualnie, można skorzystać z 1192 formularzy, z czego rosnący udział mają druki wypełniane online. Polskie firmy mogą za pomocą Altinn wykonać wiele procedur online, m.in.: zarejestrować kontrakty i pracowników, rozliczyć składki pracodawcy, wysłać roczne zeznania dla pracowników, zamówić dla nich karty podatkowe itd.
Altinn jest również częściowo przetłumaczony na język angielski, co z pewnością ułatwi życie osobom nie znającym norweskiego. Elektroniczna platforma ma zachęcać firmy do otwarcia się na możliwoścć załatwienia spraw online.
Raport zatytułowany „Norsk Industri og ESA-deltakelse 1985-2012” obejmuje 28 spółek, a przedmiotem jego analizy jest efektywność inwestycji w norweski przemysł kosmiczny w ramach projektów Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), obejmujących zarówno wsparcie finansowe jak i podpisane kontrakty.
Wyniki pokazują, że każda korona zainwestowana w norweskie firmy z branży kosmicznej przynosi zwrot na poziomie 4,8 korony, czyli aż 480 procent.
Zwrot w przypadku produktów i usług poza tą branżą jest dość znaczny. – Przemysł kosmiczny to mały rynek w porównaniu z innymi, dlatego jeśli firmy są w stanie wykorzystać lub dokonać transferu technologii kosmicznych do produktów lub usług przydatnych w innych branżach, ich zwrot znacznie rośnie. – przekonuje Rune Eriksen, który w Norweskim Centrum Kosmicznym odpowiedzialny jest za koordynację przemysłową.
Współczynnik zwrotu dla norweskich firm przemysłu kosmicznego jest wysoki od trzech lat, a zdaniem specjalistów trend ten utrzyma się także w przyszłości.
Według norweskiego ustawodawstwa, samo zatrudnienie to typ organizacji, w której osoba fizyczna jest odpowiedzialna za działalność handlową. By móc założyć jednoosobową działalność gospodarczą, należy mieć ukończone osiemnaście lat, a firma musi mieć siedzibę w Norwegii. Nie ma żadnych przeszkód, by prowadzić jednocześnie własną działalność gospodarczą i być zatrudnionym w innej instytucji.
Spółkę z nieograniczoną odpowiedzialnością tworzy dwóch lub więcej wspólników. Po założeniu spółki zobowiązani oni są do spisania umowy podpisanej przez wszystkich właścicieli. Protokół ze spotkania wraz z podpisanym porozumieniem musi zostać złożony do Centrum Rejestracyjnego Bronnoysund.
Podstawy prawne funkcjonowania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zamieszczone w ustawie nr 44 z 1997 roku (Aksjeloven). Przy tej formie prawnej żaden ze wspólników nie jest odpowiedzialny za sumę kapitału większą niż imienny udział w spółce. Faktyczna odpowiedzialność jest ograniczona do dzielonego kapitału, co oznacza, że kredytodawca spółki może szukać rekompensaty jedynie w majątku przedsiębiorstwa. Ustawa stwierdza, że kapitał spółki musi wynieść przynajmniej 100 tysięcy NOK. Corocznie wraz z końcem roku finansowego, spółka musi przedkładać raport do Centrum Rejestracyjnego Bronnoysund.
Program ma na celu zredukowanie emisji gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń powietrza oraz zwiększenie udziału energii, pochodzącej ze źródeł odnawialnych. Na dofinansowanie będą miały szanse projekty, które przyczynią się do powyższych założeń.
Przede wszystkim będą to projekty, mające na celu poprawę efektywności energetycznej budynków użyteczności publicznej – administracji publicznej, oświaty, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, turystyki oraz sportu. Będą to także projekty, zakładające modernizację lub zastąpienie istniejących źródeł energii nowoczesnymi, energooszczędnymi i ekologicznymi źródłami ciepła lub energii elektrycznej o łącznej mocy nominalnej do 5 MW. Na dotacje szansę mają także projekty, których celem jest instalacja, modernizacja lub wymiana węzłów cieplnych o łącznej mocy nominalnej do 3 MW, zaopatrujących budynki użyteczności publicznej.
O dofinansowanie mogą ubiegać się zarówno podmioty publiczne jak i prywatne, realizujące zadania publiczne. Minimalna kwota dofinansowania to 170 tys. euro, czyli 711 tys. zł, natomiast maksymalna – 3 mln euro, czyli około 12,5 mln zł. Przyznana wysokość dofinansowania uzależniona jest od wielkości redukcji lub wielkości uniknięcia emisji CO2. Dokładny poziom dofinansowania zostanie określony w wyniku oceny projektu dla każdego projektu indywidualnie. Wnioski można składać do 15 września.
Minimalna kwota grantu to 170 tys. euro, natomiast górny limit dotacji, o które można się ubiegać wynosi 1,5 mln euro.
– Odbiorcami programu będą małe i średnie polskie przedsiębiorstwa, które samodzielnie lub wspólnie z partnerami z Polski lub Norwegii będą realizować projekty przyczyniające się do poprawy sytuacji w obszarze wpływu firm na środowisko. – tłumaczy Knut Ringstad, menedżer programu z Innovation Norway, państwowej instytucji będącej operatorem przedsięwzięcia.
Program funduszy norweskich to pomoc ustanowiona przez Norwegię, Islandię i Liechtenstein dla mniej zamożnych krajów UE oraz borykających się z kryzysem takich jak: Grecja, Portugalia i Hiszpania.
W Trójmieście Schibsted Tech Polska będzie świadczyć usługi z obszaru badań i rozwoju dla skandynawskiego koncernu mediowego Schibsted Media Group. Grupa zatrudnia ok. 7 000 osób w 27. krajach na całym świecie.
W Gdańsku zamierzamy uruchomić centrum programistyczne, w którym będziemy tworzyć serwisy internetowe, aplikacje na urządzenia mobilne, oraz aplikacje SmartTV w oparciu o metodyki zwinne (Agile). W tym roku planujemy zatrudnić kilkudziesięciu specjalistów oraz przewidujemy dalszy rozwój w przyszłości. – komentuje Tomasz Zarzeczny, Site Manager w Schibsted Tech Polska.
Decyzja norweskiego giganta potwierdza mocną pozycję Trójmiasta jako lokalizacji dla projektów z sektora nowoczesnych usług dla biznesu, szczególnie z obszaru IT oraz badań i rozwoju.
Na koniec I kw. 2014 r. całkowite zasoby biurowe w Trójmieście przekraczały 470 000 mkw. dając regionowi czwarte miejsce w Polsce, za Warszawą, Krakowem i Wrocławiem. Wolumen wolnej powierzchni na poziomie ponad 65 000 mkw. oznacza, że firmy poszukujące biur mają szereg ciekawych opcji do wyboru i mogą liczyć na elastyczne warunki najmu.
– Firmy planujące redukcje zatrudnienia nie myślą o zatrudnianiu nowych osób. Minie sporo czasu zanim w takich sektorach jak: administracja, handel czy budowlanka ponownie zacznie się masowo zatrudniać nowych pracowników – mówi Adil Osmani, redaktor naczelny portalu rubrikk.no, zajmującego się zbieraniem ogłoszeń pracy z 420 norweskich stron.
Najgorzej zdają się mieć urzędnicy. W rejestrze NAV znajduje się obecnie ponad 6 tysięcy urzędników, którzy szukają pracy. Jest to 14 procentowy wzrost w porównaniu z czerwcem 2014 roku. Na przeciwnym biegunie są branże nowych technologii, w których nowi pracownicy są poszukiwani bez przerwy.
Skutkiem zmniejszania liczby wolnych posad jest olbrzymia konkurencja między pracownikami. W handlu, w którym ilość wolnych stanowisk spadła o 16% właściciele sklepów mogą przebierać w kandydatach. Niepokojące jest to, że większość z posiadaczy sklepów zastanawia się nad dalszą redukcją liczby zatrudnionych, co sprawi, że o pracę będzie jeszcze trudniej.
W branży budowlanej jest podobnie. W ciągu ubiegłego roku, do NAV zapisało się 1100 bezrobotnych pracowników budowlanych, a pracy jest dalej coraz mniej.
Największą grupą pozostającą bez pracy są osoby w wieku 40-59 (14% wszystkich bezrobotnych), natomiast największy wzrost zarejestrowanych bezrobotnych w przeciągu tego roku zanotowała grupa osób w wieku 20-24 (z ok. 9800 do ok. 10200, wzrost o 5%).
– Polscy przedsiębiorcy z coraz większym zainteresowaniem spoglądają w stronę Norwegii, Danii czy Szwecji – mówi Agnieszka Kowalcze, Dyrektor Izby. – Przykłady polskich firm, które z sukcesem działają na tych rynkach, jeszcze bardziej zachęcają do poszukiwania informacji na temat prowadzenia biznesu w Skandynawii. Potwierdzają to również liczne zapytania kierowane do Izby – dodaje.
Wychodząc naprzeciw tym potrzebom, Skandynawsko-Polska Izba Gospodarcza wspólnie z ekspertami z firm członkowskich, zorganizowała w listopadzie 2013 roku w Warszawie, konferencję pt. „Scandinavian SWOT”. Wydarzenie skierowane było do polskich firm, które szukając możliwości dalszego rozwoju zwróciły swoje zainteresowanie w stronę krajów skandynawskich. To ściśle robocze i biznesowe spotkanie wzbudziło ogromne zainteresowaniem zarówno polskich jak i skandynawskich przedsiębiorców, a także mediów. Kolejna edycja „Scandinavian SWOT” odbędzie się 7 października 2014 roku, również w Warszawie.
vObecnie, zaprezentowany został raport „Kierunek Skandynawia”, który z jednej strony stanowi podsumowanie konferencji, a z drugiej jest unikalnym poradnikiem dla firm zainteresowanych dalszym rozwojem w krajach skandynawskich.
Publikacja, podobnie jak tematyka konferencji, kładzie nacisk na kilka najważniejszych dla prowadzenia firmy aspektów, a jednocześnie przedstawia szerokie tło ekonomiczne i mechanizmy działania wybranych sektorów skandynawskiej gospodarki.
Raport dostępny jest pod adresem: https://www.spcc.pl/images/file/newsy_pliki/2014/Publikacja_SPCC_Kierunek_Skandynawia.pdf
Pracowników należy zgłaszać na formularzu RF-1198.
Po umieszczeniu informacji w formularzu RF-1198, SFU wystawia skattekort (kartę podatkową). Każdy pracownik zatrudniony u zagranicznego pracodawcy ma obowiązek posiadania karty podatkowej z SFU.
Ponadto, zlecenia zagranicznych firm, które występują w roli podwykonawców, należy zgłaszać na formularzu RF-1199. Dzięki zamieszczonym tam informacjom, urząd podatkowy oceni czy dane przedsiębiorstwo podlega obowiązkowi podatkowemu w Norwegii.
W przypadku nieotrzymania informacji o zleceniu, norweskie władze podatkowe mogą obciążyć zleceniodawcę podatkami i składkami ubezpieczeniowymi, nieuregulowanymi przez podwykonawcę zagranicznego.
Zmiana uderzy w pracobiorców, którzy zwykli przekładać zleceniodawcom rachunki za zakupione materiały i żądać zwrotu pieniędzy.
– Przestępcy płacą ogromne sumy pieniężne, które pakują w plastikowe worki. Proponowane przez nas zmiany uderzą w osoby, które nie płaciły podatków. – mówi Jan Bohler, przewodniczący Partii Pracy z Oslo.
Jego partia pragnie również wprowadzić odwrócone obciążenie VAT w branży budowlanej. Wówczas klient, a nie przedsiębiorstwo, będzie musiał opłacić podatek VAT.
Nowe regulacje mają za zadanie lepiej filtrować obieg pieniędzy na rynku. Osoby płacące niebotyczne sumy pieniężne, będą musiały udowadniać, że pochodzą one z legalnych źródeł i zostały zarobione zgodnie z prawem.
Chcąc utrzymać wzrost gospodarczy, norweski rząd zakłada podtrzymanie nakładów inwestycyjnych na wysokim poziomie (8,7 procentowy wzrost w 2013 roku) oraz konsumpcji wewnętrznej. W celu podtrzymania tych inwestycji, Norwegia przyjęła dziesięcioletni Narodowy Plan Transportowy, z budżetem wynoszącym blisko 168 mld NOK, czyli nieco ponad 80 mld zł.
Dużym ułatwieniem dla polskich firm będzie zakup komercyjnej bazy danych Norge Bygges z wszystkim ogłaszanymi publicznie projektami budowlanymi. Można też wykupić dostęp do wybranych rejonów lub gmin. – przekonuje Mariusz Biedrzycki, radca handlowy. Najprawdopodobniej rosnąć będzie również popyt na różne formy usług budowlanych – od infrastrukturalnych, przez przemysłowe, do mieszkaniowych (także remontowych).
Obecnie, w Norwegii zarejestrowanych jest 1400 polskich firm. Są to głównie małe firmy, ale zdarzają się również większe, takie jak np. Torpol, który zrealizował już cztery kontrakty remontowo-budowlane na sieciach transportu szynowego (Bergen i Oslo) i ostatnio podpisał dwa kolejne. Swoją działalność w Norwegii prowadzi również Mostostal, pod postacią różnych spółek, które produkują elementy metalowe wież wiertniczych lub elektrowni wiatrowych, a później realizują na miejscu usługę montażu.
Na całe szczęście proces zakładania firmy w Norwegii jest prosty, zarówno dla doświadczonych, jak i początkujących przedsiębiorców.
Założenie przedsiębiorstwa o dowolnej formie prawnej wymaga rejestracji w Centralnym Rejestrze Koordynacyjnym dla Podmiotów Prawnych (Enhetsregisteret). Czynność ta jest całkowicie bezpłatna, i aby jej dokonać, należy jedynie wypełnić pierwszą część Zintegrowanego Wniosku Rejestracyjnego (Samordnet registermelding), a także dołączyć wymagane dokumenty. Formularz można znaleźć na stronie internetowej Brønnøysundregistrene. Następnie, dokument zawierający właściwe dane trzeba przesłać na adres Brønnøysundregistrene, Enhetsregisteret.
Dalej firmie przydziela się numer organizacyjny, składający się z dziewięciu cyfr. Jest on konieczny do m.in. otworzenia konta bankowego lub zatrudnienia pracowników. Ponadto numer powinien znajdować się na wszystkich dokumentach firmowych. Używa się go także w kontaktach z urzędami.
Wpis do rejestru podatników VAT
Przedsiębiorstwo musi zostać wpisane do Rejestr Podatników VAT, kiedy jego obrót w ostatnim roku przekroczy 50 tys. NOK. Firmy zagraniczne, które nie posiadają stałej siedziby w Norwegii, mogą dokonać rejestracji jedynie za pośrednictwem norweskiego reprezentanta (osoby lub firmy z norweskim adresem).
Wymóg rejestracji w Foretakregistret obejmuje wszystkie firmy (norweskie oraz zagraniczne) działające na terytorium kraju. Jedyny wyjątek stanowią firmy jednoosobowe, zatrudniające poniżej 5 pracowników lub nie zajmujące się odsprzedażą towarów.
Wpis do Rejestru Przedsiębiorstw kosztuje 6 000 NOK, gdy dokonywany jest w formie papierowej lub 5 000 NOK w formie elektronicznej.
Firma jednoosobowa w Norwegii
Firma na własny rachunek, czyli Selvstendig naeringsdrivende firma, może prowadzić każda osoba indywidualna. Nazwa przedsiębiorstwa jednoosobowego musi zawierać nazwisko właściciela, który jednocześnie odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania działalności. Właściciel musi być osobą pełnoletnią i nie przysługuje mu prawo do skorzystania z formuły upadłości konsumenckiej. Firma musi również posiadać swój adres w krainie fiordów.
Działalność tego typu ma obowiązek rejestracji w Centralnym Rejestrze Przedsiębiorstw Brønnøysund, w przypadku, gdy jest pracodawcą co najmniej 5 pracowników na głównych stanowiskach (pracujących ponad 20 godzin tygodniowo) bądź gdy prowadzi handel towarami nabywanymi w celu dalszej ich sprzedaży.
Przedsiębiorcy, których wymóg rejestracji nie obowiązuje, często jednak decydują się na wykonanie procesu na własny wniosek. Motywuje ich fakt, że wielu dostawców, a także potencjalnych partnerów, współpracuje jedynie z firmami, które przedłożą numer organizacji (otrzymywany po rejestracji w Brønnøysund), w celu weryfikacji, czy firma rzeczywiście istnieje. Wielu właścicieli również rozpoczyna swą biznesową podróż od firmy jednoosobowej, jednak z rozrostem działalności, zmieniają jej formę prawną np. na AS (polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością).
Prowadzenie „Selvstendig næringsdrivende firma” nie zapewnia żadnych korzyści wynikających z bycia zatrudnionym. Oznacza to, że na wypadek choroby, czy urlopu chorobowego, przedsiębiorcy nie przysługuje świadczenie socjalne od pierwszego dnia nieobecności. Co więcej, posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego nie jest obowiązkowe, jednak przy każdorazowym zakładaniem firmy, należy upewnić się co do nakazów dotyczących ubezpieczenia. Należy pamiętać, że w Norwegii służba zdrowia jest usługą płatną.
A może filia?
Najczęściej spotykaną formą prawną działalności gospodarczej w Norwegii, wybieraną przez biznesmenów z zagranicy, jest otworzenie oddziału. Przynosi to przede wszystkim duże korzyści finansowe, widoczne przede wszystkim w braku obowiązku kapitału założycielskiego, czy rejestracji tańszej od rejestracji spółki (koszt to 2,500 NOK – dane z 2007r.).
Co więcej, oddział zagranicznego przedsiębiorstwa jest traktowany jak firma norweska, a co za tym idzie posiada te same przywileje, ale i takie same obowiązki. Od oddziału firmy nie wymaga się przeprowadzenia audytu, jeśli jego dochód nie przekroczy 5 mln NOK. Filia nie musi również przekazywać informacji o wysokości rocznych obrotów do Rejestru Rachunkowego Firm.
By zarejestrować filię w Norwegii, należy wysłać wypełniony druk do Brønnøysund i załączyć wymagane dokumenty (przetłumaczone na j.norweski), m.in.:
• Akt założycielski i statut firmy
• Wypis z rejestru firm
• Nazwa i adres głównej siedziby Irmy
• Forma prawna
• Decyzja o utworzeniu filii, wybór jej głównego dyrektora
• Pełnomocnictwa (ewentualne)
• Decyzja o powołaniu zarządu (ewentualne)
• Nazwa, adres, zakres działania filii
• W przypadku powołania zarządu filii – nazwiska, adresy i daty urodzenia zarządu oddziału firmy oraz te same informacje dotyczące dyrektora
• Podpis oraz nazwiska i daty urodzenia osób upoważnionych do podejmowania w imieniu oddziału prawnych zobowiązań
To jednorazowe grille, które błyskawicznie stały się elementem codziennego życia Skandynawów, a które powstają w polskiej firmie Dancoal w Goleniowie.
– Sprzedajemy ich tam około miliona sztuk rocznie. – mówi Mariusz Czechowski z firmy Dancoal. Kluczem do sukcesu jest niewielka cena grilla, który kosztuje mniej więcej tyle, co butelka coca-coli, czyli około 25 NOK (13 złotych). W Norwegii, gdzie praca minimalna kształtuje się na poziomie w przybliżeniu 160 NOK na godzinę, pracownik jest w stanie kupić sześć takich grilli.
vNorwegowie wolą kupić jednorazowo grilla, którego nie będą musieli ze sobą wozić i myć. Mają pewność, że niemal w każdym sklepie, niedaleko rzeki, jeziora czy fiordu, będą mogli kupić sobie jednorazówkę. – Norwegia jest bardzo popularnym rynkiem, ale równie dużo, a może nawet więcej sprzedajemy w Danii, Szwecji czy nawet Finlandii. – twierdzi Czechowski.
Wydawać by się mogło, że rynek grilli jest wyraźnie sezonowy. Więcej jednorazówek powinno być sprzedawanych latem niż mroźną norweską zimą. Nic bardziej mylnego. – Historia grilli jednorazowych w Skandynawii jest bardzo długa. Oni używają ich nie tylko latem, ale i zimą. Bardzo popularne są również jako ekwipunek w czasie pieszych, górskich wędrówek zimą czy wśród wędkarzy. Dla nich pora roku nie ma znaczenia – dodaje przedstawiciel firmy Dancoal.
Mały, jednorazowy grill, zdecydowanie wystarcza przeciętnemu Norwegowi. W przeciwieństwie do Polaka, nie jada on praktycznie kiełbas, które są trudno dostępne i drogie. Norwegowie preferują Polse, czyli parówki, które wymagają krótkiego grillowania.
Polacy, w odróżnieniu od Norwegów, bardzo powoli przekonują się do takich grillów. Jednorazówki pojawiły się w kilku sieciach handlowych, ale nie jest to duży ani szybki rozwój. Czechowski pozostaje jednak optymistą: – Myślę, że prędzej czy później nas też to dotknie i te produkty staną się bardzo popularne. – dodaje.
Jednak jak dołączyć do tego grona i stać się właścicielem firmy jednoosobowej?
Przede wszystkim, należy spełnić odpowiednie warunki, które nie są zbyt restrykcyjne. Firmę na własny rachunek („Selvstendig næringsdrivende firma”) może prowadzić każda osoba indywidualna. Nazwa przedsiębiorstwa jednoosobowego musi wówczas zawierać nazwisko właściciela, który jednocześnie odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania działalności. Dodatkowo właściciel musi być osobą pełnoletnią, a także nie przysługuje mu prawo do skorzystania z formuły upadłości konsumenckiej. Norweskie obywatelstwo nie jest wymagane, jednakże firma musi posiadać swój adres w krainie fiordów. Działalność tego typu ma obowiązek rejestracji w Centralnym Rejestrze Przedsiębiorstw Brønnøysund, w przypadku, gdy jest pracodawcą co najmniej 5 pracowników na głównych stanowiskach (pracujących ponad 20 godzin tygodniowo) bądź gdy prowadzi handel towarami nabywanymi w celu dalszej ich sprzedaży.
Przedsiębiorcy, których wymóg rejestracji nie obowiązuje, często jednak decydują się na wykonanie procesu na własny wniosek. Motywuje ich fakt, że wielu dostawców, a także potencjalnych partnerów, współpracuje jedynie z firmami, które przedłożą numer organizacji (otrzymywany po rejestracji w Brønnøysund), w celu weryfikacji, czy firma rzeczywiście istnieje. Wielu właścicieli również rozpoczyna swą biznesową podróż od firmy jednoosobowej, jednak z rozrostem działalności, zmieniają jej formę prawną np. na AS (polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Ów transformacja z „Selvstendig næringsdrivende firma” na AS odbywa się zazwyczaj bez większych trudności. Jej odwrotność natomiast jest o wiele bardziej złożona.
Przedsiębiorcy prowadzący działalność na własny rachunek nie posiadają żadnych ograniczeń co do pracy zarobkowej w innej instytucji. Łączenie etatów oraz jednocześnie dochodów jest możliwe, ale należy o tym poinformować Lokalne Biuro Podatkowe,
Prowadzenie „Selvstendig næringsdrivende firma” nie zapewnia żadnych korzyści wynikających z bycia zatrudnionym. Oznacza to, że na wypadek choroby, czy urlopu chorobowego, przedsiębiorcy nie przysługuje świadczenie socjalne od pierwszego dnia nieobecności. Co więcej, posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego nie jest obowiązkowe, jednak przy każdorazowym zakładaniem firmy, należy upewnić się co do nakazów dotyczących ubezpieczenia. Należy pamiętać, że w Norwegii służba zdrowia jest usługą płatną.
W sytuacji, kiedy przychód operacyjny przedsiębiorstwa przekroczy 5 milionów NOK, w firmie musi pojawić się audytor. Dotyczy to zarówno „Selvstendig næringsdrivende firma”, jak i spółek z nieograniczoną odpowiedzialnością zatrudniających poniżej 5 pracowników. Jednakże spółki AS oraz ASA muszą przeprowadzić audyt nawet nie przekroczywszy tego progu.
Jak wygląda ów proces?
Biznesmeni z poza granic Norwegii, spośród wielu form prawnych działalności gospodarczej, najczęściej decydują się na otworzenie oddziału. Przynosi to duże korzyści finansowe, widoczne przede wszystkim w braku obowiązku kapitału założycielskiego, czy rejestracji tańszej od rejestracji spółki (koszt to 2,500 NOK – dane z 2007 r.). Chcąc zarejestrować filię do Brønnøysund należy wysłać wypełniony druk, a także odpowiednie dokumenty (przetłumaczone na j. norweski):
• akt założycielski firmy;
• statut firmy;
• wypis z rejestru firm;
• nazwa i adres głównej siedziby firmy;
• forma prawna firmy (np. sp. z o.o.);
• decyzja o utworzeniu oddziału firmy; wybór głównego dyrektora firmy;
• ewentualne pełnomocnictwa;
• decyzja o ew. powołaniu zarządu i/lub dyrektora naczelnego oddziału w Norwegii.
• nazwa i adres filii;
• zakres działania filii;
• w przypadku powołania zarządu oddziału – nazwiska, adresy oraz daty urodzenia (numery personalne) zarządu oddziału firmy (jeżeli oddział ten posiada zarząd) oraz te same dane dotyczące dyrektora;
• podpis oraz nazwiska i daty urodzenia osób upoważnionych do podejmowania w imieniu oddziału prawnych zobowiązań.
Jeżeli w oddziale powołany został zarząd lub prezes (nie wymagane przez prawo), wniosek o założenie filii powinien być podpisany przez wszystkich wchodzących w skład owego zarządu, a także przez ewentualnego prezesa.
Oddział zagranicznego przedsiębiorstwa traktowany jest jak firma norweska, a co za tym idzie posiada te same przywileje, ale i obowiązują go te same nakazy. Różnice wynikają z innej formy prawnej i nie są związane z państwem rejestracji spółki matki.
Od oddziału firmy nie wymaga się przeprowadzania audytu, jeśli jego dochód nie przekroczy 5 mln NOK. Co więcej, filia nie ma obowiązku przekazywania informacji o wysokości rocznych obrotów do Rejestru Rachunkowego Firm.
Firma matka odpowiada za ewentualne długi oddziału do pełnej wysokości swoich aktywów.
Założenie przedsiębiorstwa o dowolnej formie prawnej wymaga rejestracji w Centralnym Rejestrze Koordynacyjnym dla Podmiotów Prawnych (Enhetsregisteret). Czynność ta jest całkowicie bezpłatna, i aby jej dokonać, należy jedynie wypełnić pierwszą część Zintegrowanego Wniosku Rejestracyjnego (Samordnet registermelding), a także dołączyć wymagane dokumenty. Formularz można znaleźć na stronie internetowej Brønnøysundregistrene. Następnie, dokument zawierający właściwe dane trzeba przesłać na adres Brønnøysundregistrene, Enhetsregisteret.
Dalej firmie przydziela się numer organizacyjny, składający się z dziewięciu cyfr. Jest on konieczny do m.in. otworzenia konta bankowego lub zatrudnienia pracowników. Ponadto numer powinien znajdować się na wszystkich dokumentach firmowych. Używa się go także w kontaktach z urzędami.
Wspomniany wyżej wniosek, jeśli wymagany, może również służyć do rejestracji w innych instytucjach:
• Rejestr Pracodawców i Pracobiorców – NAV – AA Registeret
• Rejestr Przedsiębiorstw – Foretaksregisteret
• Rejestr Podatników VAT – Merverdiavgiftsmanntallet
• Rejestr Firm i Przedsiębiorstw Norweskiego Biura Statystycznego – Statistisk sentralbyrås Bedrifts- og foretaksregister
• Rejestr Fundacji – Stiftelsesregisteret
• Rejestr Spółek z o.o. Norweskiego Dyrektoriatu ds. Podatków – Skattemanntallet for etterskudds¬pliktige.
W Samordnet registermelding można znaleźć informacje dotyczące wymogu bądź możliwości rejestracji podmiotu w różnych rejestrach. Istnieje również instrukcja pomocna przy wypełnianiu wniosku, dostępna na stronie Brønnøysundregistrene.
Przedsiębiorstwo musi zostać wpisane do Rejestr Podatników VAT, kiedy jego obrót w ostatnim roku przekroczy 50 tys. NOK. Firmy zagraniczne, które nie posiadają stałej siedziby w Norwegii, mogą dokonać rejestracji jedynie za pośrednictwem norweskiego reprezentanta (osoby lub firmy z norweskim adresem).
Wymóg rejestracji w Foretakregistret obejmuje wszystkie firmy (norweskie oraz zagraniczne) działające na terytorium kraju. Jedyny wyjątek stanowią firmy jednoosobowe, zatrudniające poniżej 5 pracowników lub nie zajmujące się odsprzedażą towarów.
Wpis do Rejestru Przedsiębiorstw kosztuje 6 000 NOK, gdy dokonywany jest w formie papierowej lub 5 000 NOK w formie elektronicznej.
Chcąc zgłosić zmiany związane z prowadzeniem działalności można użyć Zintegrowanego Wniosku Rejestracyjnego. Rejestry wymieniają się danymi dotyczącymi wszelkich zmian wprowadzonych przez poszczególne podmioty. Powoduje to, że nie trzeba składać osobnych wniosków do różnych rejestrów.
Inaczej nazywa się ją fakturą bez VAT. Można się o nią starać przy sprowadzaniu towaru do Norwegii, powoduje ona brak obowiązku płacenia podatku VAT za importowane produkty.
Nie, VAT odprowadza się nie tylko w oparciu o wystawione faktury, ale także na podstawie kosztów poniesionych w przedsiębiorstwie.
Powinieneś wysłać klientowi Kreditnotę. Wówczas program zneutralizuje sumę na dokumencie i wydrukuje czek lub przelew bankowy na właściwą kwotę.
Nie, może on wystawiać faktury pisemnie, jednakże z posiadania programu wynika wiele korzyści, chociażby ze względu na to, że każdą fakturę należy zaksięgować w programie do rozliczania.
Poniżej prezentujemy elementy, które powinny znaleźć się na fakturze. 1) Numer faktury. Dla niego zarezerwowane jest miejsce u góry dokumentu. Należy pamiętać, by faktury numerować kolejno, czyli za numerem piętnastym powinien być szesnasty, dalej siedemnasty, itd. 2) Numer organizacyjny przedsiębiorstwa, które sprzedaje produkt lub usługę. Na numer ten składa się dziewięć cyfr, a płatnicy VAT, powinni na końcu tegoż numeru dopisać skrót MVA. 3) Data wystawienia. Jest ona ważna, ponieważ przekazuje informacje o tym, jakiego okresu dotyczy faktura. 4) Data płatności. Jest ona niezbędna do zarządzania przepływami pieniężnymi (tzw. cash flow). Obowiązkiem przedsiębiorcy jest kontrolowanie kto, kiedy i ile płaci. W przypadku spóźnień z wpłatą, należy wysłać klientowi przypomnienie. 5) Dane sprzedawcy. Informują o osobie wystawiającej fakturę. 6) Dane kupującego/klienta. W przeciwieństwie do rachunku, faktura jest imienna i ukazuje drugą stronę transakcji. 7) Numer konta bankowego. Klient powinien wiedzieć, na jakie konto ma przelać pieniądze za towar lub usługę. Jeśli w firmie odbywa sie obrót gotówką, wtedy wymagana jest tzw. kasa. Jednakże urząd podatkowy kieruje szczególną uwagę na to, by płatności w przedsiębiorstwie odbywały się drogą elektroniczną. Pomaga to utrzymać porządek w dokumentacji księgowej. 8) Opis usługi/towaru. Ważne jest by opis ten, był jak najbardziej szczegółowy. 9) Kwota, czyli ile klient musi zapłacić za usługę lub towar. Płatnicy VAT sumę podatku wypisują oddzielnie. Dodatkowo na fakturze mogą pojawić się informacje nieobowiązkowe, takie jak numer klienta, czy numer KID wystawiającego fakturę. Należy ze szczególną uwagą podchodzić do wystawiania faktur. Na ich podstawie urząd osądza o uczciwości firmy, a nieporządek w dokumentach może sugerować oszustwo.
Dopóki nie otrzymasz potwierdzenia rejestracji z urzędu, nie możesz podjąć żadnej działalności. Na tym dokumencie znajduje się norweski numer organizacyjny firmy, który musi pojawić się na każdej wystawionej fakturze. Jednak pierwszą fakturę możesz wystawić dopiero po założeniu konta firmowego w banku.
Przede wszystkim powinieneś zakupić samochód służbowy. Jak na razie musisz prowadzić kjørebok, czyli tzw. książkę jazdy. Prywatny samochód możesz opłacać za maksymalnie 6000 km w roku x 3,5 NOK za kilometr.
Numery faktur należy kontynuować – numer ostatniej faktury w roku poprzednim to n, pierwsza faktura w nowym roku ma numer n+1. Natomiast numery klientów nie ulegają zmianie.
Każdy wydatek bezpośrednio powiązany z działalnością firmy wlicza się w jej koszty, dotyczy to również telefonu, którego używasz do celów biznesowych.
Do wystawienia faktury potrzebny jest organisasjonsnummer, czyli numer, pod którym organizacja jest zapisana w Brønnøysundregisteret. Oznacza to, że powinieneś założyć własną firmę.
Dane te powinny być zapisane w ten oto sposób: – kwota za usługę budowlaną netto, – kwota za materiały netto. Wysokość tej drugiej sumy zależy od Ciebie. Albo chcesz na materiałach zarobić i wpisujesz kwotę większą niż wydałaś na produkty, albo wpisujesz kwotę równą wydatkowi, a wtedy VAT-y i kwoty netto za materiały zerują się. Bez względu na to, którą możliwość wybierzesz, powinnaś postarać się o wpis do Foretaksregisteret, który jest konieczny w takiej sytuacji.
Jeśli minęły dwa tygodnie od terminu spłaty, powinieneś wysłać klientowi purring (upomnienie). Do purringu można doliczyć dodatkową opłatę karną w wysokości maksimum 70 NOK, a termin jej spłaty wynosi 14 dni. Następnym krokiem jest Inkassovarsel (ostrzeżenie o inkaso), działające na takich samych warunkach (maks. opłata – 70 NOK, termin spłaty: 14 dni). Końcowym etapem jest przesłanie faktury do firmy, która ściąga długi. Dolicza ona dodatkowo swoją opłatę około 210 NOK plus procent.
Podczas fedrekvote nie wolno wystawiać faktur, tak samo jak nie można pracować na zasiłku chorobowym.
Firma zarejestrowana w Rejestrze MVA (czyli w Merverdiavgiftsregisteret) w Norwegii powinna złożyć deklaracje VAT w terminach: – do 10 kwietnia: 1 termin VAT (za styczeń, luty) – do 10 czerwca: 2 termin VAT (za marzec, kwiecień) – do 10 sierpnia: 3 termin VAT (za maj, czerwiec) – do 10 października: 4 termin VAT (za lipiec, sierpień) – do 10 grudnia: 5 termin VAT (za wrzesień, październik.) – do 10 lutego: 6 termin VAT (za listopad, grudzień) Kwotę podatku VAT do zapłaty wynikającą z takiej deklaracji liczymy w ten sposób, że od sumy podatku VAT z faktur sprzedażowych odejmujemy sumę VATu z faktur kosztowych. np W styczniu firma zakupiła towary, za które zapłaciła łącznie 25.000 NOK brutto (czyli 20.000 NOK netto + 5.000 NOK VAT) Firma wystawiła w lutym dwie faktury dla klienta na łączną kwotę 40.000 NOK brutto (czyli 32.000 NOK netto + 8.000 NOK VAT) czyli w deklaracji VAT za 1 termin będą widniały kwoty z przykładu: 8.000 NOK (czyli suma VATu z przychodów) – 5.000 NOK (czyli suma VAT z kosztów) = 3.000 NOK Firma powinna zapłacić do urzędu kwotę podatku VAT w wysokości 3.000 NOK.
Jeśli wystawiamy faktury na sprzedaż usług lub towarów, to VAT na tych fakturach jest nazywany podatkiem należnym. Jest to podatek obliczany od wartości sprzedanych towarów i usług, który należy odprowadzić do urzędu skarbowego. Można pomniejszyć to zobowiązanie o podatek naliczony (czyli o VAT z faktur kosztowych)
Każde konto Użytkownika jest zabezpieczone indywidualnym hasłem, które Użytkownik ustala samodzielnie podczas pierwszego logowania. W przypadku płatności gwarancję ochrony danych karty kredytowej daje natomiast wykorzystywana do dokonania transakcji forma płatności jaką jest Paypal
Tak, bardzo ważne jest zapisanie na każdej fakturze numeru organizacyjnego sprzedawcy oraz liter „MVA”. Ich brak na zapłaconej fakturze, spowoduje, że kupujący, który prowadzi działalność gospodarczą nie będzie mógł odliczyć sobie naliczonego podatku VAT.
Jest to skrót od norweskiego słowa Mervediavgift, które oznacza podatek od towaru i usług, czyli tzw. VAT. W mowie potocznej używa się nazwy „moms”. Stawka podatku VAT w Norwegii (nor. MVA) jest zależna od rodzaju towaru lub usługi. Zasadniczo jest ustalona na poziomie 25%. Inna stawka dotyczy branży artykułów spożywczych (15%) i usług dotyczących transportu osób (10%). Każdy przedsiębiorca ma obowiązek zarejestrowania się w odpowiednim rejestrze podatników VAT, jeśli jego obrót przekroczy 50 tys. NOK.
Tak, jest to możliwe, ale tylko dla firm, które mają małe obroty (maksymalnie milion koron obrotu rocznego) oraz nie mają zaległości w płaceniu VAT. Aby rozliczać się raz w roku, firma musi złożyć do 1 lutego wniosek wyrażający chęć rozliczania się w taki sposób. Wszystkie inne firmy muszą co dwa miesiące składać deklarację podatku VAT w oparciu, o którą następuje rozliczenie.
Zgłoszenie firmy osobiście to jedna z możliwości. Wystarczy wtedy zanieść poprawnie wypełniony wniosek. Istnieją również dwa inne sposoby: jako podatnik VAT można zgłosić się wysyłając wniosek pocztą lub elektronicznie poprzez portal Altinn.no. Jednak w tym drugim przypadku trzeba mieć specjalny kod do zalogowania się i hasło.
W takim przypadku to nie jest wina urzędu. Problem tkwi w źle wypełnionym rozliczeniu podatkowym, którym zajmuje się przedsiębiorca lub księgowy. Urząd może jedynie skontrolować wyliczenia i się z nimi zgodzić, bądź je zakwestionować. W tym drugim przypadku pozostaje nam jedynie napisać pismo odwołujące się do tej decyzji bądź uregulować naliczoną różnicę.
Każdy, kto mieszka i pracuje na terenie Norwegii ma obowiązek złożenia zeznania podatkowego, ale jeżeli tego nie zrobi wtedy Urząd Podatkowy może naliczyć podatek według własnej dokumentacji. Zazwyczaj jest on wtedy znacznie wyższy od niezbędnego minimum.
Program Faktura Solid jest programem dostępnym online, w związku z czym w każdej chwili można go otworzyć w każdej przeglądarce internetowej.
Tak, w każdym przypadku istnieje możliwość wystawienia noty korygującej (tzw. kreditnoty). Program Faktura Solid został zaprojektowany zgodnie z norweską ustawą o rachunkowości, w związku z czym obowiązkowe jest świadczenie usług pozwalających na wystawienie korekty faktury. Program anuluje faktury z datą wystawienia faktury, dlatego warto dbać o rozrachunki na bieżąco.
Tak, da się odzyskać, ponieważ program jest umieszczony na zewnętrznym serwerze i awaria komputera Użytkownika nie ma wpływu na dane zawarte w systemie.
Tak, każdy Użytkownik otrzymuje indywidualny login i hasło, co pozwala na używanie programu na różnych komputerach.
Nie, ponieważ program jest umieszczony na zewnętrznym serwerze i awaria komputera Użytkownika nie ma wpływu na dane zawarte w systemie.
Program generuje wszystkie faktury w formie elektronicznej, w formacie pdf. W związku z czym można je wysłać mailowo do swojego kontrahenta lub wydrukować w formie papierowej.
Tak, jeżeli obie dziedziny figurują w rubryczce zakres działalności firmy. Chcąc uaktualnić dane swojego biznesu, powinieneś wypełnić wniosek potrzebny do zakładania firmy, pamiętając o tym, by zaznaczyć punkt „aktualizacja danych firmy”, oraz dopisać drugą branżę w okienku: zakres działalności.
Do piątku w tygodniu następującym po tygodniu zatrudnienia pracownika. Przykładowo, jeżeli podwładny został przyjęty w środę, pracodawca może powiadomić tym fakcie NAV do kolejnego piątku.
Jeżeli planujesz pobyt w Norwegii dłuższy niż 3 miesięcy musisz się zameldować. W każdej innej sytuacji nie jest to konieczne, jednak pamiętaj, że twoje przedsiębiorstwo musi mieć norweski adres. Jako obywatel RP nie jesteś zobowiązany do ubiegania się o pozwolenie o pracę.
Rezydent, czyli reprezentant VAT-u, to osoba odpowiedzialna za naliczanie i odprowadzanie podatku w twoim imieniu. Twój współpracownik wpłaca pieniądze na konto rezydenta, który później opłaca w urzędzie skarbowym VAT, a resztę przekazuje tobie. Przedstawicielem VAT-u może być norweska firma lub osoba prywatna, posiadająca stały numer personalny.
Prawo zabrania zmiany właściciela przez taki typ działalności gospodarczej. Ty i mąż możecie zostać współwłaścicielami i dzielić się rocznym dochodem. W przypadku, gdy nie chcesz być powiązana z firmą, mąż musi otworzyć własne przedsiębiorstwo i odkupić twój towar.
Niestety nie, ale możecie razem prowadzić firmę. Oficjalnie nie musisz tego zgłaszać, jedynie na wniosku o kartę podatkową wpisujesz szacowaną kwotę przychodów z przedsiębiorstwa. W rozliczeniu rocznym powinna zawrzeć się odpowiednia suma, podzielona kwotowo lub procentowo między małżonkami.
W przypadku, gdy firma figuruje jedynie w Enhetsregisteret, zmiany danych są bezpłatne. Kiedy przedsiębiorstwo jest również wpisane do rejestru Foretaksregisteret, zmiana nazwy wiąże się z kosztami: 2 250 NOK w procesie elektronicznym lub 2 832 NOK, kiedy wniosek składa się w wersji papierowej. Na powyższym druku w okienko 1.1 musisz wpisać starą nazwę, a w rubryce 1.2 nową.
Identyczny do tego, który składałeś otwierając firmę.
Właściwe dokumenty, potwierdzające dane firmy, czyli wypis z rejestru działalności gospodarczej lub wpisu w CEIDG – w zależności od formy prawnej firmy w Polsce, muszą zostać przetłumaczone na języki: norweski bądź angielski.
Co dwa miesiące bądź, jeżeli ich roczny obrót nie wynosi więcej niż milion NOK, wystarczą rokroczne opłaty.
Autem firmowym może zostać każdy samochód, ale tylko varebil pozwala na odliczanie VAT-u od paliwa.
Tak, Undervisning są zwolnieni z VAT-u. Oznacza to również, że nie można odliczać VAT-u z kosztów działalności oddzielnie, do odliczenia od podatku dochodowego bierzemy kwotę brutto.
Do zeznania należy zsumować VAT-y kosztów itp., a następnie to samo należy zrobić z VAT-em z faktur wystawionych. Na koniec musisz obliczyć różnicę i wpisać wynik w odpowiednim polu. Pamiętaj jednak, że istnieją koszty, których nie wolno odliczać.
10 marca kolejnego roku obrotowego. Branże podstawowe (primærnæringen) mają termin rozliczenia do 10 kwietnia.
Numer identyfikacji podatkowej otrzymują firmy zarejestrowane w Enhetsregisteret. Aby dokonać rejestracji, należy wypełnić formularz Samordnet registermelding (BR-1010), dostępny w wersji elektronicznej na Altinn.no lub w wariancie do wydruku na stronie //www.brreg.no/blanketter/blankettoversikt (pierwsza pozycja w tabeli). BR-1010 stanowi ujednolicony druk zgłoszenia w Rejestrze Podmiotów Gospodarczych (Enhetsregisteret), jak i w Rejestrze Przedsiębiorstw (Foretaksregisteret), Rejestrze Płatników VAT (Merverdiavgiftsmanntallet), Rejestrze Pracodawców i Pracowników (NAV Aa-registeret), Rejestrze Firm i Przedsiębiorstw Centralnego Biura Statystycznego (Statistisk sentralbyrås bedrifts- og foretaksregister), Rejestrze Instytucji Dobroczynnych (Stiftelsesregisteret) i na liście podatników płacących po terminie (Skattemanntallet for etterskuddspliktige).
Zeznania podatkowe.
Jeżeli podpisałaś umowę o pracę na mniej niż 3 miesięcy, nie masz obowiązku zgłaszania się na policję. Musisz natomiast zgłosić się do skatteetaten, aby otrzymać kartę podatkową. Powinnaś mieć ze sobą umowę i dokument tożsamości, a na koniec uzyskać czasowy numer personalny.
Norweski zasiłek rodzinny i opiekuńczy można otrzymywać w Polsce na podstawie formularza E-303. Jeżeli dostajesz polski zasiłek w Polsce, na podstawie formularza E-301, nie możesz pobierać norweskich zasiłków, ze względu na brak opłat wnoszonych do norweskiego ZUS-u.
Likningsverdi to wartość podatkowa. Może być związana z samochodem lub mieszkaniem, czy domem. Oblicza się ją na bazie publikacji Skatteetaten.
Tak, ale dopiero w następnym roku po rozliczeniu podatkowym.
W sytuacji, gdy po raz kolejny składasz wniosek o kartę podatkową, nie jesteś zobowiązana do załączania kopii paszportu. Kartę można zamówić drogą elektroniczną na portalu www.skatteetaten.no. Wówczas niezbędne będą kody MinID. Niestety, wnioski dostępne są w wersji norweskiej/angielskiej.
Tak.
To zależy od pracodawcy. Ma on prawo nie płacić za velferdspermisjon.
Za granicą nie można przebywać dłużej niż pół roku, inaczej trzeba się wymeldować.
Nie ma znaczenia, kto będzie właścicielem konta. Wymaga się wpisania norweskiego adresu.
Można sprawdzić taką informację na altinn.no przez formularz „Mine krav og betalinger”.
Znajdują się tam też inne rozliczenia z tytułu podatku dochodowego.
Suma rozłąkowego na każdy dzień jest rokrocznie określana przez norweski urząd podatkowy. Rozłąkę może odliczyć jedynie osoba posiadająca w ojczyźnie małżonka/ę lub dzieci, jest zameldowana razem z wymieniona rodziną i odwiedza ją co najmniej 3 razy w roku.
Tak, w przypadku jeżeli pracujesz więcej niż 50 (60% dla osób zwolnionych tymczasowo) procent swojego normalnego wymiaru godzinowego, przez min. 6 tygodni
Na stronie: www.udi.no
Możesz dostarczyć do urzędu akt w wersji międzynarodowej lub w norweskim tłumaczeniu. Należy pamiętać, że instytucja może zażądać przetłumaczenia aktu wielojęzycznego na norweski.
Ptaki klatkowe oraz gryzonie wymagają zezwolenia z Mattilsynet: www.mattilsynet.no. Druk, w wersji norwesko- i anglojęzycznej, zawiera dane dotyczące badań i innych formalności koniecznych do wywozu pupila na terytorium Norwegii.
Feriepenger od macierzyńskiego powinnaś dostać pod koniec maja, za 12 bądź 15 tygodni urlopu. Urząd dopilnuje byś otrzymała pieniądze, więc nie musisz składać żadnych formularzy. Warunki dofinansowania są różne w zależności od komuny, o szczegóły musisz spytać w NAV-ie. Dokumenty konieczne do podania o dofinansowanie to: umowa o pracę, odcinki wypłaty, umowa najmu mieszkania oraz wyciąg z konta bankowego.
Wysokość twojego zasiłku nie zmieni się, ale musisz przesłać do NAV-u swoje zwolnienie lekarskie. Kiedy utraci ono swoją ważność, musisz zarejestrować się w urzędzie jako bezrobotna.
Zaświadczenie to nie jest wymagane. Kiedy twoje zwolnienie utraci ważność, musisz dokonać rejestracji w instytucji. Zasiłek dla bezrobotnych wynosi 62,4% obecnego dochodu.
Przez pierwsze 10 dni pracownik otrzymuje pieniądze od pracodawcy, później należy starać się o dagpenger. Dagpenger będą wypłacane do 30 tygodni, następnie znowu pracodawca płaci za 5 dni roboczych i ponownie pojawia się prawo do 19 tygodni pobieraniu zasiłku.
970 NOK. Należność ta nie podlega opodatkowaniu.
Oczywiście. Takie rozwiązanie to fleksibelt uttak. Więcej dowiesz się na: www.nav.no/
NAV Internasjonalt: Postboks 8138, Dep., 0033 Oslo. Telefonnummeret er: 21 07 37 00.
Musisz udać się do NAV, w celu rejestracji jako osoba poszukująca pracy, a następnie wypisać formularz o zasiłek dla bezrobotnych i razem z niezbędnymi załącznikami dostarczyć go do urzędu.
Tak, jeżeli sam wychowujesz dziecko twój podatek zmniejsza się o ok. tysiąc koron miesięcznie.
Nie, ponieważ skatt to nie opieka.
Musisz udowodnić, że przebywałaś w Norwegii przez 5 lat. Do tego potrzebne ci będą: Lønnsoppgave (Sammenstilling) za 5 lat bądź umowy o pracę z ostatnich pięciu lat. Jeżeli nie podejmowałaś w tym czasie pracy podatkowej, możesz przedstawić umowy najmu mieszkania, czy potwierdzenie zameldowania.
Nie obowiązuje cię wymóg posiadania pozwolenia na pobyt, jednak miałeś obowiązek rejestracji i otrzymania Registreringsbevis, niezbędnego w procesie zameldowania. Registreringsbevis mogą uzyskać osoby z umową o pracę na min. 3 miesiące lub właściciele firm.
Na samym początku musisz dostać pracę. Dopiero później masz obowiązek rejestracji na udi.no. Po wypełnieniu i wydrukowaniu odpowiedniego wniosku, z paszportem i umową zgłaszasz się na policję, aby otrzymać Registreringbevis.
Norwegowie nie mają takiego dokumentu. Do potwierdzenia tożsamości używają paszportu (za granicą) lub prawa jazdy bądź karty bankowej ze zdjęciem. Obcokrajowcy legitymują się paszportem, dowodem z kraju pochodzenia albo prawem jazdy, spełniającym wymogi UE. Mogą również używać bankowej ze zdjęciem.
Wypisany formularz oraz druk z informacjami o dochodach, uzupełniony przez pracodawcę. Zwyczajowo kwota macierzyńskiego równa jest kwocie widniejącej na owym druku.
Podatek małżonka zmniejsza się tylko w sytuacji, gdy żona otrzymuje wystarczająco niskie dochody, by mogła kwalifikować się do 2 klasy podatkowej. Próg zarobkowy ustalany jest corocznie przez urząd podatkowy. Przychody w złotówkach przelicza się na korony norweskie.
Urlop wychowawczy można wykorzystać w pierwszym roku życia dziecka i nie może on być dłuższy niż 1 rok łącznie, dla obojga rodziców. Urlop wychowawczy trzeba wziąć od razu po macierzyńskim/tacierzyńskim.
Uzupełniony wniosek o zasiłek, pozwolenie, umowa o pracę, wypowiedzenie i dokument z NAV o powodzie zwolnienia od pracodawcy.
Zanim złożysz druk e303, musisz dostarczyć wniosek o dagpenger. Możesz wyjechać z Norwegii, jednak nie otrzymasz za ten czas zapłaty, ponieważ nie będzie osobą aktywnie poszukującą pracy. Po przyznaniu dagpenger, otrzymujesz zasiłek przez 4 tygodnie i dopiero wtedy możesz składać formularz e303.
Możesz zadzwonić: 800 80 000 lub wybrać się do urzędu.
Tak.
Wniosek o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych można składać na tydzień przed pierwszym dniem całkowitego lub częściowego bezrobocia.
Twoja żona nie wypracowała prawa do macierzyńskiego w Norwegii, więc i tobie nie przysługuje urlop „tacierzyński”. Możesz jedynie otrzymać 2 tygodnie wolnego w związku z porodem, jednak czy będą one płatne zależy od umowy podpisanej z pracodawcą.
Możesz zarejestrować się w NAV tydzień przed końcem umowy. Istnieją trzy sposoby rejestracji: osobiście w urzędzie, drogą elektroniczną lub pocztową.
Pendler samotny – co najmniej raz na trzy tygodnie. Pendler z rodziną – 3 razy w roku, jednak lepiej mieć 4-5 wizyt, ponieważ zwiększa to prawdopodobieństwo przyznania tego statusu.
Obywatele UE i EOG wjeżdżając do Norwegii muszą wylegitymować się paszportem lub innym dokumentem potwierdzającym tożsamość i obywatelstwo. Natomiast aby móc założyć konto w banku niezbędny jest ważny paszport zagraniczny.
Uzupełniony wniosek o przyznanie zasiłku rodzinnego z NAV; dokument z Polski, potwierdzający ojcostwo (akt urodzenia); umowa o pracę; lønnsslippy; dokument z twoim numerem personalnym np. karta podatkowa.
Tak, jeśli twoje dziecko nie mieszka w Norwegii. W innym przypadku, NAV sam sprawdza meldunki. Dokument musi być przetłumaczony na języki angielski lub norweski przez tłumacza przysięgłego.
Tak. Jeśli posiadasz umowę i numer personalny, możesz ubiegać się o łączenie rodzin, a w rezultacie twoja żona i dzieci dostaną numery personalne.
Altinn prowadzą wspólnie m.in. rejestry Brønnøysundregisteret i Główny Urząd Podatkowy. Jego główną funkcją jest umożliwianie składania dokumentów do urzędów. Za jego pośrednictwem można m.in. złożyć zeznanie podatkowe, rozliczyć VAT i inne podatki, rozliczyć się ze składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczek na podatek. Wszystkie druki dostępne na portalu, możesz znaleźć tutaj: www.altinn.no/no/Skjema-og-tjenester/.
Numer ten mają obowiązek posiadać wszyscy przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w Norwegii lub na norweskim szelfie. Dotyczy to również firm, które zatrudniają tylko osoby pracujące w Norwegii. Numer służy do identyfikacji osób prawnych i jest konieczny m.in. do opłacania zaliczek na podatek, składek ubezpieczeniowych i VAT-u. Organisasjonsnummer niezbędny jest również do załatwiania spraw w banku i innych instytucjach finansowych. Wszystkie dokumenty firmowe muszą zawierać numer identyfikacji podatkowej.
Nie, ponieważ nie stanowi on kosztów prowadzenia firmy. Jednak w prywatnym zeznaniu możesz odliczyć odsetki kredytu.
W banku musisz przedstawić paszport i dokument z twoim numerem personalnym. W przypadku D-nummeru może to być Utskrift av D-nummer, w wypadku numeru stałego – Melding om flytting til Norge.
Banki każdy wniosek kredytowy złożony przez obcokrajowca rozpatrują indywidualnie. Pobyt może wynosić 3 lata lub nawet więcej.
Banki wymagają różnych wkładów – od 15% do 30%.
Osoba składająca wniosek o przyznanie kredytu powinna posiadać trzy rzeczy:: norweski numer personalny, umowę o pracę na czas nieokreślony podpisaną min. 6 miesięcy wcześniej oraz wkład własny.
Bank może przyznać ci kredyt nie przekraczający trzykrotności rocznych zarobków brutto w rodzinie.
Tak, ze względu na zawiłości w procesie jest to zalecane.
Tak.
Jeżeli nie masz wkładu własnego, możesz starać się o kredyt w gminie.
W tej, w której chcesz kupić nieruchomość.
Gminy dają kredyty pokrywające całość jak i część kwoty wymaganej do zakupu mieszkania. Decyzja zależna jest od instytucji.
Najczęściej jest on równy wysokości wkładu własnego, wymaganego przez bank. To pozwala na wzrost szans przyznania kredytu, a gmina staje się wówczas dodatkowym zabezpieczeniem pożyczki.
Gmina, która pomogła ci w uzyskaniu kredytu, może spłacać go za ciebie. O szczegóły powinnaś pytać się w gminie.
Zazwyczaj bank daje od 30 do 50 dni na wyrównanie rachunku, zanim zacznie naliczać klientowi odsetki.
Istnieje taka możliwość, pod warunkiem, że obie branże będą wpisane w zakres działalności. Aby to zrobić należy wypełnić wniosek identyczny do tego używanego podczas zakładania firmy, powinieneś przy tym pamiętać, żeby zaznaczyć opcję aktualizacja danych firmy, a następnie, w punkcie zakres działalności, wpisać drugą branżę firmy.
Do piątku w następnym tygodniu, po tygodniu, w którym pracownik został zatrudniony.
Obowiązek meldunku istnieje w przypadku, gdy chce się przebywać w Norwegii dłużej niż 6 miesięcy. Nie trzeba mieć meldunku, żeby prowadzić działalność gospodarczą, jednak siedziba firmy musi posiadać norweski adres. W chwili obecnej obywatele RP nie muszą składać podania o pozwolenie na pracę.
Musisz znaleźć reprezentanta VAT-u, który będzie naliczał i odprowadzał VAT za Ciebie. Twój zleceniodawca może przelewać pieniądze na konto rezydenta, ten zaś przelewa VAT do urzędu skarbowego, a na Twoje konto przelewa tylko kwotę netto. Reprezentantem może być norweska firma lub osoba, która ma stały numer personalny w Norwegii.
Enkeltpersonforetak nie może zmienić właściciela. Możecie z mężem być współwłaścicielami firmy i podzielić się rocznym dochodem – nic dla Ciebie, cały dochód dla niego. Jeśli natomiast nie chcesz w ogóle mieć związku z firmą, mąż powinien otworzyć swoją firmę. Wtedy mogłabyś sprzedać mu cały towar i zamknąć swoją firmę.
To prawda, że nie możesz go zatrudnić, lecz prowadzenie razem firmy znaczy coś innego. Formalnie nie trzeba tego nigdzie zgłaszać, wpisuje się tylko szacowane dochody z firmy we wnioski o kartę podatkową, a dochód dzieli się między małżonkami w rozliczeniu rocznym. Wpisuje się to w osobną rubrykę – dzieli się kwotowo lub procentowo.
Jeżeli firma zarejestrowana jest tylko w Enhetsregisteret, wszelkie zmiany są darmowe. Jeżeli jest ona dodatkowo zarejestrowana w Foretaksregisteret, zmiana nazwy kosztuje: 2 265 NOK, gdy wniosek jest składany drogą elektroniczną lub 2 832 NOK, gdy wniosek zostaje złożony w wersji papierowej. Jeśli płaciłeś taką kwotę przy rejestracji firmy, to znaczy, że jest ona zarejestrowana w Foretaksregisteret. W polu 1.1 wpisujesz starą nazwę, a w polu 1.2 – nową.
Ten sam, co przy rejestracji firmy.
Dokumenty trzeba przetłumaczyć na język norweski lub angielski. Potrzebny jest wypis z rejestru działalności gospodarczej (KRS lub wpisu w CEIDG – w zależności od formy prawnej firmy w Polsce) potwierdzający dane firmy.
Jeśli obrót roczny nie przekracza 1 mln kr, mogą płacić rocznie.
Tak.
Undervisning jest zwolnione z VAT-u, a zatem nie dolicza się też VAT-u przy obrotach powyżej 50 000 nok.
Tak, trzeba jednak pamiętać, że są koszty, od których VAT-u nie można odpisać.
Rozliczyć trzeba się do 10 marca kolejnego roku obrotowego.
Aby przyznać firmie numer identyfikacji podatkowej należy zarejestrować podmiot w Enhetsregisteret (Rejestrze Podmiotów Gospodarczych). Rejestracji dokonuje się przez wypełnienie formularza Samordnet registermelding (BR-1010). Można go wypełnić drogą elektroniczną pod adresem Altinn.no. Gdy chcemy wysłać wniosek do Brønnøysundregistrene w wersji papierowej, formularz wniosku do wypełnienia można znaleźć na stronie //www.brreg.no/blanketter/blankettoversikt.html (w pierwszej pozycji w tabeli) Zgłoszenie do rejestru (BR-1010) to ujednolicony, wspólny formularz do rejestracji zarówno w Rejestrze Podmiotów Gospodarczych (Enhetsregisteret), jak i w Rejestrze Przedsiębiorstw (Foretaksregisteret), Rejestrze Płatników VAT (Merverdiavgiftsmanntallet), Rejestrze Pracodawców i Pracowników (NAV Aa-registeret), Rejestrze Firm i Przedsiębiorstw Centralnego Biura Statystycznego (Statistisk sentralbyrås bedrifts- og foretaksregister), Rejestrze Instytucji Dobroczynnych (Stiftelsesregisteret) i na liście podatników płacących po terminie (Skattemanntallet for etterskuddspliktige).
Każda firma budowlana musi uiścić opłatę na rzecz RVO. 250 koron to najniższa z możliwych do zapłaty kwot, którą muszą opłacać właściciele firm jednoosobowych. W przypadku zatrudnienia pracowników opłata będzie coraz wyższa i zależeć będzie od ilości osób pracujących przy wykonywaniu usług budowlanych. Właściciel firmy musi do RVO wpłacić 0,03 % zarobków brutto zatrudnionych przez siebie osób. Jeśli właściciel również pracuje na budowie, to jego wynagrodzenie też wliczać się będzie do tej obowiązkowej opłaty. Do kwoty nie wlicza się wypłat pracowników, którzy pracują w administracji lub innych działach niezwiązanych z usługami budowlanymi lub wykonują usługi niezwiązane z budowlanką. Więcej szczegółów tutaj.
Celem RVO jest poprawienie bezpieczeństwa pracy na budowach oraz informowanie firm o obowiązujących przepisach. Przedstawiciele RVO kontrolują firmy budowlane, a pracownicy instytucji podczas niezapowiedzianych wizyt udzielają także wielu pomocnych wskazówek dotyczących prawnej strony działalności budowlanej.
Przede wszystkim trzeba ustalić zaliczki na podatek dochodowy w kwocie odpowiadającej spodziewanemu zyskowi. Od wyliczenia przewidywanego zysku zależy jakiej stawki użyje się do ustalenia zaliczek.
W Norwegii obowiązują progi podatkowe, odnoszące się do określonej wysokości zysków. W 2019 roku progi te wynosiły: pierwszy 22%, drugi 23,9% , trzeci 26,2%, czwarty 35,2%, piąty 38,2% odpowiednio do: dochodów nieprzekraczających 174 500 koron (I próg), dochodów pomiędzy 174 500 a 245 650 (II próg), dochodów pomiędzy 245 650 a 617 500 koron (III próg), pomiędzy 617 500 a 964 800 koron (IV próg) i powyżej 964 800 koron (V próg). Pamiętać należy jednak, że zwiększonym podatkiem opodatkowana jest jedynie nadwyżka dochodowa, a nie cały dochód, czyli każdy poziom dochodu ma swój podatek.
Bez zielonej karty nie można wykonywać żadnych usług budowlanych. Każda firma działająca na terenie Norwegii, wykonująca zlecenia związane z branżą budowlaną, musi dla swoich pracowników zdobyć w Oberthur Technologies zielone karty, czyli byggekort. Bez nich identyfikacja danych zatrudnionych osób nie będzie możliwa, a taki jest właśnie główny cel tych kart.
Podstawowa, obowiązkowa składka zdrowotna (11,4%) zawarta jest w podatku. Jeśli właściciel firmy opłaca zaliczki na podatek dochodowy, to jest członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych (folketrygden). Opłacając tę składkę można liczyć na wypłatę zasiłku chorobowego od 17 dnia choroby. Zasiłek wypłacany będzie w wysokości 65 % dochodu. Aby otrzymać zasiłek w wysokości 65 % dochodu od pierwszego dnia choroby do obowiązkowej składki 11,4% trzeba dopłacić 2 % od rocznego dochodu. Jeśli dopłaci się 2.9 % zasiłek chorobowy będzie wypłacany w wysokości 100% dochodu, ale od 17 dnia choroby, a w przypadku dopłacenia 9.3 % zasiłek wypłacony będzie od pierwszego dnia choroby w wysokości 100% dochodu. Dodatkowo można wykupić prywatne ubezpieczenie.
Każdy, kto posiada własną firmę i płaci w Norwegii podatek, może korzystać z opieki medycznej w krajach UE, EOG czy w Szwajcarii. Należy jednak posiadać dokument potwierdzający prawo do tej opieki. Istnieje kilka możliwości potwierdzenia przynależności do norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Takim potwierdzeniem może być:
– Europeisk helsetrygdkort, czyli Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego, wydawana przez HELFO, w Polsce znana jako EKUZ. Uprawnionymi do jej posiadania są osoby pracujące w Norwegii (prowadzące własną działalność), czyli należące do norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Pracownik powinien mieć obywatelstwo norweskie, polskie lub innego kraju UE, EOG lub Szwajcarii. W tych właśnie krajach ubezpieczony wraz z członkami swojej rodziny (małżonką/małżonkiem, dziećmi do 18 roku życia, dziećmi powyżej 18 roku życia będącymi na utrzymaniu rodziców) może korzystać z opieki medycznej na takich samych zasadach jak obywatele tych krajów, jeśli pobyt ubezpieczonego oraz członków jego rodziny jest tymczasowy i docelowo nie jest nastawiony na leczenie.
– druk S1 (dawniej druk E-106 i E-109)
Umożliwia pełny dostęp do usług medycznych na terenie Polski i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego na mocy norweskiego ubezpieczenia. Warunkiem otrzymania druku jest:
– zatrudnienie przez norweskiego pracodawcę/prowadzenie działaności gospodarczej/pobieranie zasiłku dla bezrobotnych;
– opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne w Norwegii/zaliczek na podatek dochodowy;
– posiadanie obywatelstwa członka EOG;
– stałe zameldowanie w innym kraju należącym do EOG.
Każdy kto płaci w Norwegii zaliczki na podatek dochodowy (taką opłatę musi też uiszczać między innymi firma jednoosobowa), jest członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych. W podatek jest bowiem wliczona obowiązkowa składka na ubezpieczenie społeczne (11,4%), która daję gwarancję otrzymania świadczenia chorobowego od 17 dnia choroby. Jeśli chce się otrzymywać świadczenie od pierwszego dnia choroby, oprócz obowiązkowego ubezpieczenia, trzeba wykupić dodatkowe.
Legalne prowadzenie firmy sprzątającej wiąże się uzyskaniem od Norweskiej Inspekcji Pracy specjalnego certyfikatu, bez którego nie można rozpocząć działalności. Oprócz certyfikatu właściciel firmy musi dla siebie i dla swoich pracowników zdobyć identyfikatory, zwane renholdskort.
Na stronie Arbeidstilsynet trzeba wpisać numer organizacyjny firmy i w kolumnie oznaczonej „status” szukać informacji „godkjent”. Jeśli taka informacja jest w miejscu statusu, to firma sprzątająca otrzymała wymagane zezwolenie.
Za posiadanie identyfikatorów oraz za aktualność danych w nich zawartych zawsze odpowiada właściciel firmy.
Ważność karty można przedłużyć logując się z pomocą ID (użytym przy pierwszym logowaniu) i hasła na stronie www.byggekort.no.
Brak zleceń, czyli gorszy okres na rynku, nie pozwala na zatrudnianie pracowników na tymczasowe umowy. Prawo do tymczasowego zatrudniania mają agencje pracy oraz w wyjątkowych sytuacjach pracodawcy. Do takich sytuacji można zaliczyć:
– zatrudnienie przy pracach sezonowych (charakter takiej pracy zmusza pracodawcę do zatrudnienia na okres tymczasowy),
– zatrudnienie do pracy o charakterze innym niż typowe zadania wykonywane w firmie,
– zatrudnienie na staż lub zastępstwo,
– zatrudnienie przez urząd pracy lub urząd opieki społecznej w ramach programu rynku pracy,
– zatrudnienie trenera lub sędziego sportowego,
– zatrudnienie w ramach działalności sportowej, artystycznej lub badawczej.
Sposobem na zmniejszenie kosztów pracy w okresach mniejszej ilości zleceń jest tzw. permittering. Gdy pracodawca zdecyduje się na takie rozwiązanie, to nie musi wypłacać pracownikowi wynagrodzenia, a pracownik zostaje na ten okres zwolniony z obowiązku pracy dla firmy. Stosunek pracy, czyli umowa, nie zostaje zerwany i pozostałe obowiązki wynikające z umowy mają moc prawną. W okresie permitteringu obowiązkiem pracownika jest staranie się o zasiłek dla bezrobotnych, który można otrzymać po spełnieniu kilku wymagań, mianowicie:
– legalnej pracy na umowę,
– posiadania przez pracodawcę ważnego powodu do zarządzenia przestoju (gorsza sytuacja na rynku pracy),
– zmniejszenia czasu pracy o ponad połowę,
– posiadania odpowiedniego dochodu brutto w roku poprzedzającym (dochód o wysokości minimum 1.5 G) lub w ostatnich trzech latach (minimum 3G, gdzie G, oznaczające podstawę dochodową, ustalone w maju 2014, wyniosło 88 370 koron). Dochód wliczany do G może pochodzić z innych krajów EOG oraz UE.
Do ujęcia kwoty z takich faktur potrzebne będzie konto nr 1500 (po debecie) oraz konto nr 2700 (po kredycie). Wpływ pieniędzy za fakturę na rachunek bankowy przedsiębiorstwa księguje się na koncie nr 1920 (po debecie) oraz na koncie nr 1500 (po kredycie).